het glas is halfvol daar houd ik aan
maar toen ik een slok wou nemen,
want ook ik heb wel eens dorst,
voelde ik m uit mijn handen gaan
nu brengen scherven, zoals men zegt
in de volksmond vaak geluk
dus ik prees mijzelf gelukkig
en liep ook mijn voeten stuk
nu kan goed bloed niet liegen
en ik weet van mijn komaf
maar vloekte wel uit diepe gronden
dat god deze beproeving gaf
ik mocht van geluk natuurlijk spreken
dat het niet de duivel was
toch voelde ik mijzelf verbleken
in een -zeg- drie en halve literplas
terwijl ik langzaam lag te sterven
dacht ik: hoe zeldzaam is geluk
ik blijf mooi in kansen denken
dus mijn dag kon niet meer stuk
___
© Hugo Vos
Iedere maandag in 2022 schrijf ik een vers op verzoek. Een woord, een thema, een foto… je kunt me van alles aanreiken. Als ik er op aanga dan zoek ik er in mijn woordenbrei(n) de juiste woorden bij. Dus voel je vrij!
Deze week Henriette Wieldraaijer: ‘Optimisme’