door Hugo Vos | mei 11, 2019
De wereld is zo groot er valt zoveel te doen en te beleven bovendien De zeeën zijn zo groot er valt zoveel te varen en te laveren bovendien Het luchtruim is zo groot er valt zoveel te zien en te bevliegen bovendien Mijn hersenpan die is zo groot er valt zoveel te...
door Hugo Vos | mei 10, 2019
zomaar kocht ik nieuwe schoenen waar kwam die impuls vandaan ik weet niet, mijn voeten wilden denk ik ook wel eens iets anders aan Teken iets waar je trots op bent
door Hugo Vos | mei 9, 2019
lange lijnen onder me boven me stroom ik spoed vooruit bomen passeren koeien poseren een perron perron station nekken gebogen vingervlug de bewegingen lichtgeflikker op gezichten waar keken we naar voor virtualiteit haar intree nam? naar buiten? elkaar? Teken vandaag...
door Hugo Vos | mei 8, 2019
de man in de spiegel, sprak tot de acteur ‘Speel niet wie je bent maar wie je kunt zijn’ dus ging de acteur naar de grens van zijn wezen en ver daar voorbij hij ontmoette zichzelf in vele gedaanten ontdekte de schurk en de charlatan maar ook de monarch en de...
door Hugo Vos | mei 7, 2019
de perfectionist sprak tot zichzelve ik ben geen goeie perfectionist Teken je slechtste eigenschap
door Hugo Vos | mei 6, 2019
dit koord om je pols brengt geluk in je leven beloofde de monnik die het vast heeft geknoopt maar een prijs of jackpot heb ik mooi niet gekregen geluk is wat anders dan wat ik had gehoopt Teken wat je vandaag om je pols droeg
door Hugo Vos | mei 5, 2019
aan het plafond in zijn brein hangen de woorden met vleeshaken op de rails gestaag draait de machinerie zijn gedachten rond en rond en rond in afgewogen zinnen van cellofaan vinden velen de weg naar de consument zoals die ze zo graag heeft anderen in...
door Hugo Vos | mei 4, 2019
Ik zat vandaag op mijn praatstoel Wat ik allemaal niet heb gezegd… Geen idee Ik heb ook niet echt geluisterd Teken waar je vandaag op hebt gezeten
door Hugo Vos | mei 3, 2019
Zittend op een bankje staar ik naar de verte Een boot drijft als een streepje over de einder weg Terwijl de horizon haar mond straktrekt kijk ik achterom De wegen die ik heb bewandeld liggen verankerd Tot hier ben ik gekomen Mij rest slechts het deinen op de...
door Hugo Vos | mei 2, 2019
je lichaam mag dan tempel zijn waar geest en ziel in wonen die tempel raakt toch in verval en zal haar jaren tonen dan kun je dapper zalfjes smeren en her en der wat balken stutten je ontkomt er toch niet aan: rimpelvel en porieputten menig tempel wordt gevuld met...
