door Hugo Vos | nov 4, 2021
de mens die denkt steeds maar het geheel te weten zonder besef hoe groot de dingen werkelijk zijn ze zouden schrikken als ze ’t zouden meten en ontdekten hoe schrikbarend klein de ware kennis is die zij bezitten zo eenzijdig ook en subjectief dat beseffen is een weten...
door Hugo Vos | nov 3, 2021
die lieve poes daar in het gras haar ronde ogen mooie vacht er lijkt een glimlach op haar snoet te staan ze vertedert mij ik verbeeld haar zacht snorrend op mijn schoot haar warme lijf en kijk hoe lief die zooltjes tegen mijn trui ze vertedert mij daar in dat gras...
door Hugo Vos | nov 2, 2021
ik zie de hemel en haar wolken ze staan nooit stil integendeel zachtjes drijven razend kolken hoog hierboven gebeurt erg veel ik moet dat wel laten gebeuren het hoort erbij al eeuwenlang vormen die mijn hemel kleuren en dan opeens ben ik weer bang dan slaat het in mij...
door Hugo Vos | nov 1, 2021
ik heb teveel aan liefde weggegeven toen ik het zelf hard nodig had toen was het op dat patroon dat zag ik eerder in mijn leven ik stel mezelf wel vaker achterop ik heb het nu een tijdje in de gaten leg wat reserveliefde aan mocht ik mezelf weer eens in de steek...
door Hugo Vos | okt 31, 2021
toen de appel eenmaal was gegeten en Adam zijn geslacht bedekte was het dat hij iets nieuws ontdekte een dag om nooit meer te vergeten de erotiek die werd geboren door nieuwsgierigheid bevrucht dat nam een hele grote vlucht en werd het spel van het bekoren door te...
door Hugo Vos | okt 30, 2021
ooit heb ik zijn kist gesloten en dacht daarmee ik sluit het boek maar het leven was zijn schouwtoneel dat was me eventjes ontschoten ik sloot niks af integendeel ik opende het doek
door Hugo Vos | okt 29, 2021
met grote ogen ietwat sip stond daar dat woordje hip het sprak met een gepruilde lip in deze tijd is niks meer hip zijn wijde broek een blouse met slip hij was ook niet bepaald erg hip wat kon ik doen ik had begrip maar net zo oud als hip bij dat besef dacht ik verhip...
door Hugo Vos | okt 28, 2021
ik was vandaag mijn telefoon vergeten heb me zelden zo onthand gevoeld ik viel in ’t grote gat van niet meer weten en werd met vragen overspoeld mijn geheugen en mijn houvast die lagen nog op tafel thuis ik liep verdwaasd rond in de wereld vond zelfs de weg niet meer...
door Hugo Vos | okt 27, 2021
de klok tikt zacht haar ritme er ging een uur voorbij zonder iets om op te schrijven de taal stroomt traag in mij mijn woorden lijken wel gestorven mijn hersenlandschap hol en leeg ’t is lang geleden dat de dichter in mij zo luidruchtig...
door Hugo Vos | okt 26, 2021
hoe zou het eigenlijk zijn geweest als wij die vacht nog zouden dragen die ons hele lijf bedekte ooit wat zouden wij de kapper vragen zou die zeggen ga maar liggen Head and Bottoms adviseren zouden wij met onze vacht ook kleurspoelingen proberen wilde je zachtharig...
