door Hugo Vos | okt 15, 2021
als ik aan ’t dichten sla dan schuift ie zich naar voor dat mooie oude woord kwispedoor ik kauw dan vaak op woordjes en ja, dat weet ie hoor, dan laat hij zien dat hij er is, die kwispedoor woordjes die ik over heb die komen er niet door ik spuw ze uitgekauwd in deze...
door Hugo Vos | okt 14, 2021
probeer jezelf eens te veranderen dat valt verdomd niet mee zeker als het moet van anderen gaat dat niet lukken nee probeer jezelf te accepteren da’s ergens toch hetzelfde verhaal en daarmee worstelen we denk ik eigenlijk ook allemaal dus hangen we tussen twee...
door Hugo Vos | okt 13, 2021
er hangt een feestje in de lucht zo te zien aan de ballonnen de gasten staan opeengepakt onder hete vuurkanonnen ik denk dat men het ongewisse viert als ik hen zie zo in die manden want niemand van die gasten ziet waar het schip strakjes zal...
door Hugo Vos | okt 12, 2021
eigenlijk kwam ik dus op vakantie na een tijdje thuis te zijn geweest het buitenleven was een feest binnenzijn dat had geen relevantie sinds ik mijn huis van deze kant zie verandert er iets in mijn geest daar het mijn woning anders leest die krijgt een andere...
door Hugo Vos | okt 11, 2021
de liefde overviel me ‘tikkie! jij bent ‘m’ ‘pak me dan!’ ik was aan ’t werk ze kwam van ver als een duveltje ik houd je altijd vast fluisterde ze lijntjes als teugels maar ik… ‘sssst’ siste ze zacht en ze glimlachte ‘hortsik!’ en daar holden we onze toekomst...
door Hugo Vos | okt 10, 2021
’t was pas in de laatste eeuwen dat het de mensen niets kon schelen en men maling kreeg aan de natuur met wie ze de aarde moesten delen ze rukten het de longen uit door de oerwouden te kappen tot ze na een eeuw of wat zelf naar zuurstof moesten happen ze dempten zeeën...
door Hugo Vos | okt 9, 2021
de vader van mijn vaders vader was die de vader die hij wilde zijn? ik weet het niet mijn vaders vader was die die vader? ik weet het niet mijn vader? ik weet het niet ben ik de vader? ik denk het maar ik weet het...
door Hugo Vos | okt 8, 2021
ocherm dacht ik toen ik het zag verstopt onder de d deemoedig nam het daar geen ruimte in een toonbeeld van deemoedig ondergeschikt keek het me aan haalde de schouders op deemoedig het deed me wat die nederigheid maar ja… zo is deemoedig ik knipoogde bemoedigend het...
door Hugo Vos | okt 7, 2021
de maan staat hoog aan ’t firmament in ’t dorp waar men elkaar niet kent een schim schicht door de straten slecht meisje onschuld heeft het in de gaten men gist en wijst elkander aan wie is de menswolf die er aan zal gaan het lot beslist de gok is groot deze nacht...
door Hugo Vos | okt 6, 2021
er liep een kudde kinderen achter de juffrouw aan de regen kletterde de stemmen klaterden ik vroeg me af waar deze natte kudde heen zou gaan opvallend is dat toch wat kan het mij nou toch schelen twintig anonieme kinderen een juf die ik niet ken een onbekende vader om...
