door Hugo Vos | aug 16, 2020
je zult me wel een rare vinden… maar ik zeg ‘dankjewel’ tegen dingen die ik weggooi zo raakt mijn vuinisbak vol dankbaarheid dat ruikt nét even anders
door Hugo Vos | aug 15, 2020
de Musca Domestica bracht ons het virus ’t is een bewust en duister plan wij muteren langzaamaan tot vliegen ik zie er overal bewijzen van zodra een huisvlieg even stil zit wast hij zijn pootjes keer op keer het ene pootje wrijft de ander waar ie ook is, daar doet ie...
door Hugo Vos | aug 14, 2020
ik ben onlangs naar Amsterdam gelopen vanuit mijn woning midden in het land dat het gelukt is laat mij toch een tikkie wanhopen want voor mij is Amsterdam nu dus op loopafstand
door Hugo Vos | aug 13, 2020
ik heb vandaag mezelf gevondendaar liep ik plotstussen de menigte‘ t was onmiskenbaar ikik was mezelf -vanzelf-ooit kwijtgeraakt dat gebeurt zo nu en dandan kan ik zoeken wat ik wilen pas als ik die kramp van ‘t zoekenlos kan latenkan ‘t zomaar zijn datik heb vandaag...
door Hugo Vos | aug 12, 2020
ik heb mijn moeder ingeslikt‘t is ongemerkt gegaanmaar ‘t is gebeurddat is voor zekerze zit diep, diep, diepin mijaanschouwt daar alles wat ik doeen ik ik blijf haar maar behagentot ik kan voelendat ze me lieftdoor jou laat ze zich geldenIn hoe jouw glimlach tot mij...
door Hugo Vos | aug 11, 2020
iedere stapbracht meeen stapjeverderwaar naar toe?een stapje verderen dat was mijn doel (c) FuroreHugo Iedere dag een vers. Gevangen in verdichte taal: een gedachte, een beleving, een observatie die me deze dag aantikte. Ik vind het erg leuk als je me volgt en zo af...
door Hugo Vos | aug 10, 2020
Erotiek en Porno streden om de titel het ging er heet aan toe Erotiek daagde uit draaide rondjes in de ring ontweek Porno die er op zijn beurt steeds vol bovenop dook de focus die Erotiek hanteerde maakte dat ze ‘m altijd aan zag komen van welke kant hij haar ook...
door Hugo Vos | aug 9, 2020
huilde droge tranen stofwolkjes van verdriet wervelend meegeblazen met de avondwind oude vrouw op dat terras fragiel zo ze daar zat paarse plekken ruwe korstjes verdorde huid oude vrouw op dat terras keek door haar heen in haar ogen de glinsterende parel die ze ooit...
door Hugo Vos | aug 8, 2020
de reclame laat me steeds weer zien wat ik allemaal wel niet mis ’t wordt tijd voor een commercial die me wijst op wat er allemaal wel al is
door Hugo Vos | aug 7, 2020
ik kom ze te vaak tegen gevechtsbetogers die praten om te winnen stormdrammers die verbaal je ruimte binnen dringen blind voor wat ze achterlaten vanaf hier vraag ik, meningdouwer, wil je voorzichtig met me zijn maak liever echt contact met mij (en met je eigen vroege...
