‘Papsi…?’ ‘Ja jongen?’ ‘Soms doe ik heel boos he?’ ‘Ja jongen, soms doe je heel boos.’ ‘Vind je dat stom?’ ‘Soms.’ ‘Wanneer soms?’ ‘Als ik moe ben.’ ‘En dan doe jij ook boos he?’ ‘Soms.’ ‘…’ ‘Papsi…?’ ‘Ja jongen?’ ‘Soms ben je niet moe he?’ ‘Nee jongen. Soms ben ik niet moe.’ ‘Dan doe je toch boos he?’ ‘Ja jongen.’ ‘Dan ben je verdrietig.’ ‘Jij bent een slimme jongen.’ ‘Weet je hoe ik dat weet?’ ‘Nou?’ ‘Omdat ik soms ook niet boos ben als ik boos doe…’ ‘Want dan ben je eigenlijk verdrietig?’ ‘Ja.’ ‘Ben je nu ook verdrietig?’ ‘Ja…’ ‘Maar nu doe je niet boos.’ ‘Nee.’ ‘…’ ‘Ik ben eigenlijk altijd verdrietig’ ‘Ach jongen…’ ‘Maar soms word ik daar heel moe van.’ ‘En dan doe je boos…’ ‘Ja…’ ‘Eigenlijk doen we allebei een beetje hetzelfde he?’ ‘Ja…’ ‘…’ ‘Papsi…?’ ‘Ja jongen?’ ‘Ik vind je lief.’
(Morgen meer)
___________
2023 ©Hugo Vos
Om zijn proza-pen te scherpen schrijft én publiceert Hugo Vos iedere avond in 2023 een klein stukje van een kort verhaal.
Op zondagavond begint hij, om vervolgens pas de volgende avond verder te schrijven. Een hele week lang. Op zaterdagavond moet het verhaal tot een einde komen. Geen idee waar hij uitkomt. Geen idee of het lukt. Een jaar lang. Iedere week opnieuw.
(Heb je een leuke titel, een foto of een thema als input voor een nieuw verhaal? Voel je vrij om je suggesties te droppen. Wie weet pakt hij het op.)