‘Papsi…?’
‘Ja jongen?’
‘Hoeveel sterren zijn er?’
‘Heel erg veel jongen.’
‘Ja, maar hoéveel?
‘Ontelbaar veel’
‘Dat is heel veel he papsi?’
‘Ja dat is heel veel.’
‘Dus als je een ster bent ben je nooit alleen.’
‘Nee, dan ben je nooit alleen.’
‘Ontelbaar nooit alleen?’
‘Ontelbaar nooit alleen.’
‘Dat is fijn he papsi?’
‘Ik denk het wel…’
‘…’
‘Papsi…?’
‘Ja jongen?’
‘Hebben sterren ook beste vriendjes?’
‘Vast wel.’
‘En beste vriendinnetjes?’
‘Ik denk het wel.’
‘…’
‘Papsi…?’
‘Ja jongen?’
‘Kun je sterren aanwijzen?’
‘Hoe bedoel je dat jongen?’
‘Kun je zeggen: Kijk! Die ster is mamsi’
‘Zou dat fijn voor je zijn?’
‘Ja…’
‘Maar dat kan natuurlijk alleen maar ’s-nachts’
‘Ja..’
‘Papsi…?’
‘Ja jongen?’
‘Mag ik vanavond wakker blijven?’
‘Dat is goed hoor jongen… Dat is goed’
(Morgen meer)
___________
2023 ©Hugo Vos
Om zijn proza-pen te scherpen schrijft én publiceert Hugo Vos iedere avond in 2023 een klein stukje van een kort verhaal.
Op zondagavond begint hij, om vervolgens pas de volgende avond verder te schrijven. Een hele week lang. Op zaterdagavond moet het verhaal tot een einde komen. Geen idee waar hij uitkomt. Geen idee of het lukt. Een jaar lang. Iedere week opnieuw.
(Heb je een leuke titel, een foto of een thema als input voor een nieuw verhaal? Voel je vrij om je suggesties te droppen. Wie weet pakt hij het op.)