‘Papsi…?’ ‘Ja jongen?’ ‘Ik heb buikpijn…’ ‘Och jongen, wat naar voor je!’ ‘Ja…’ ‘Wat voor buikpijn is het?’ ‘Bangpijn.’ ‘Oei… dat is geen fijne buikpijn.’ ‘Nee… ‘…’ ‘Papsi…?’ ‘Ja jongen?’ ‘Heb jij ook wel eens bangpijn?’ ‘Zeker… Best vaak eigenlijk.’ ‘Echt?!’ ‘Echt!… Nu ook bijvoorbeeld.’ ‘Echt?!’ ‘Echt!’ ‘Wat voor bangpijn heb jij papsi?’ ‘Nou… of jij nog wel durft te gaan spelen bijvoorbeeld.’ ‘Echt?’ ‘Echt…’ ‘…’ ‘Papsi…?’ ‘Ja jongen?’ ‘Ik heb precies dezelfde bangpijn!’ ‘Niet!’ ‘Wel!’ ‘…’ ‘Jongen…?’ ‘Ja papsi?’ ‘Waar is jouw bangpijn bang voor als je gaat spelen?’ ‘Dat ik vergeet mamsi te missen. En missen is houden van.’ ‘Oeh, ja… ik kan me voorstellen dat jouw bangpijn daar bang voor is.’ ‘Ja…’ ‘…’ ‘Jongen…?’ ‘Ja papsi?’ ‘Hoe deed je dat toen mamsi er nog was?’ ‘Dan speelde ik gewoon. En stiekem in mijn buik hield ik gewoon van haar…’ ‘Oh, dat klinkt best slim… Zou dat nu ook kunnen denk je?’ ‘Dat heb ik nog niet geprobeerd.’ ‘Nou… dat moet je maar eens gaan proberen dan.’ ‘Ja?’ ‘Ja… anders weet je nooit of het kan…’ ‘Ja…’ ‘…’ ‘Papsi…?’ ‘Ja jongen?’ ‘Ik ga spelen!’ ‘Dat is goed hoor jongen. Veel plezier.’
(Morgen meer)
___________
2023 ©Hugo Vos
Om zijn proza-pen te scherpen schrijft én publiceert Hugo Vos iedere avond in 2023 een klein stukje van een kort verhaal.
Op zondagavond begint hij, om vervolgens pas de volgende avond verder te schrijven. Een hele week lang. Op zaterdagavond moet het verhaal tot een einde komen. Geen idee waar hij uitkomt. Geen idee of het lukt. Een jaar lang. Iedere week opnieuw.
(Heb je een leuke titel, een foto of een thema als input voor een nieuw verhaal? Voel je vrij om je suggesties te droppen. Wie weet pakt hij het op.)