ZEVENDE BEDRIJF (Slot) (Licht Fade-in) (Toneelbeeld: Het is donker. Bea en Frank zitten in het licht van de lantarenpaal met hun buit om zich heen verzameld. Frank: Opvallende feiten uit zak 1: Verpakkingen van suprise eieren. Verpakking van de Donald Duck. Verpakkingen van shag. As ook en peuken. Chips van het goedkoopste merk. Fles Glorix. Vlapakken, en yoghurtpakken. Verpakkingen van vleesvervangers. en de rest… Maar dit lijken mij voldoende aanwijzingen. Bea: “Een familie met kleine of kinderen. Weinig geld en niet al te hoog opgeleid. Een vader én een moeder. Rokende. Welke van de twee is niet duidelijk. Niet milieubewust. Maar wel vegetarisch.”Ik denk de familie op de Mesdaglaan op die hoek. Frank: Ah! Interessant. Namen en rugnummers zelfs. Bea: Ja… Ik weet het niet. maar het kán. Frank: Ja… het kán. Het kan ook niet… Hoezo: “Niet al te hoog opgeleid”? Bea: Vlaflips Frank: Vlaflips? Bea: Ja… een hoog vla en yoghurt gehalte. En er lag een fles aardbeiensiroop tussen toch ook? Frank: Ja… maar ook een Cosmopolitan. Bea: Ja, dus? Frank: Ik kan het niet rijmen. Bea: Ik ook niet. Kan gevonden of gejat zijn… En we moeten het doen met onze aannames Opvallende feiten uit zak twee: Tuinafval. Een jurkje met een gat erin. Een kapotte panty. Sinaasappelschillen van een citruspers actie. Een best nog goede afwasborstel. Een kerstkrans. Zakjes van hondensnoepjes. Een gebroken koffiekopje. Én… een koptelefoon zonder stekker Frank: “Een oudere alleenstaande dame. Weduwe wellicht. Eet gezond. Heeft een hondje -logisch- en…” Bea: Of zorgt voor een hondje. Frank: Whatever… iets met een hondje. Is teleurgesteld in de liefde. Eenzaam. Bea: Hoezo dát dan? Frank: Het gebroken kopje. Heeft ze in een boze bui naar een vrijer gegooid. En de stekker van haar koptelefoon gerukt omdat ze die romantische muziek niet meer kon dragen. Bea: Nou… jouw fantasie slaat wel heel makkelijk op hol. Frank: Die van jou ook toch? Bea: Ik vond mijzelf best realistisch. Frank: “Vlaflips…” Bea: “Stekker er afgerukt omdat ze de romantische muziek niet meer aankon…?” Frank: Én dat schilderij. Dat portret. Hij heeft haar bedrogen. Zij schildert en heeft hem geportretteerd. Maar ze mot ‘m niet meer. Bea: Je zou schrijver moeten worden jij. Je weet het wel te verzinnen. Frank: Misschien ben ik dat wel… Bea: Echt? Frank: Voor mij een weet… voor jou een vraag. Bea: Jij bent geen schrijver… Als je al struikelt over een Zweeds Raadsel… Frank: Aannames, aannames, aannames… Bea: Zullen we het cadeautje openmaken? Frank: Of we laten het dicht… Bea: Waarom? Frank: Om wat te raden over te houden. Bea: Aaah? Frank: Nee écht… Bea Waarom dan? Frank: Luister… voordat we hierin doken kenden we elkaar niet. Bea Nog steeds niet. Frank: Klopt, maar béter dan hiervoor. Nu duiken we in de grote bak met aannames. Kennen we onze buren nu? Bea ehm… nee. Frank: Precies. We proberen nu via het afval van de buren hen te leren kennen. Lafbekken zijn we. Bea: Pardon? Frank: Lafbekken. Om via andermans shit een oordeel te vellen. Als een stel hondjes ruiken we aan de konten van de buren. Hun afval, om te raden wie ze zijn. En we weten nóg niks. Dat cadeautje staat voor... ehm... Dat we zolang we geen contact maken, we het cadeautje weggooien van 'de ander leren kennen'. ... Weet je wat ik ga doen? Ik ga naar de Mesdaglaan. Op de hoek. Ik ga ze uitnodigen voor een kop koffie. Bea Tjesus. Jan Moraal komt opeens naar boven. Frank: Ja! Bea Ja… Weet je wat? Frank: Je gaat mee? Bea Ja. (licht fade-out)
(Morgen meer)
___________
2023 ©Hugo Vos
Om zijn proza-pen te scherpen schrijft én publiceert Hugo Vos iedere avond in 2023 een klein stukje van een kort verhaal.
Op zondagavond begint hij, om vervolgens pas de volgende avond verder te schrijven. Een hele week lang. Op zaterdagavond moet het verhaal tot een einde komen. Geen idee waar hij uitkomt. Geen idee of het lukt. Een jaar lang. Iedere week opnieuw.
(Heb je een leuke titel, een foto of een thema als input voor een nieuw verhaal? Voel je vrij om je suggesties te droppen. Wie weet pakt hij het op.)