er liepen tranen langs mijn beeldscherm naar beneden schreien deed het maar waarom vroeg ik me af schreien leek me niet nodig tot ik beter keek toen zag ik het schreien dat mooie woord ongebruikt in een hoekje vergeten en verdrietig schreien niet het beeldscherm maar het woordje zelf moest dus hartgrondig schreien ik depte zijn tranen zei dat ik meevoelde in waarom het zo moest schreien wat is dat toch met mij zie ik andermans verdriet begin ik zelf ook altijd te schreien
©FuroreHugo
(Schrijft iedere avond een vers. Dus vers)
________________________________________
Vrijdagvers: Bejaard woord
Taal is een levend organisme.
Woorden zien het levenslicht of sterven uit.
Iedere vrijdag in 2021 belicht ik een woord uit het rusthuis der woorden.
52 weken lang. Dat het nog net iets langer leve moge.
Iedere andere weekdag schrijf ik rond een ander thema.
Ik vind het leuk als je een reactie achterlaat.