Selecteer een pagina
ze zag de spiegel haar vervormen
maar ja die spiegel was al oud
die zag ook alles niet zo scherp meer
in die lijst van eikenhout

ze had hem al zo vele jaren
al sinds haar huwelijk met Fred
hij paste goed qua entourage
bij hun eerste huwelijksbed

arme Fred hij moest eens weten
liggend in zijn koude graf
welke vormen nu die spiegel
aan haar mooie lijf teruggaf

hij zou zeggen je bent prachtig
‘k geloof nog steeds mijn ogen niet
kijk niet in zo’n oude spiegel
die je slechts vervorming biedt

je hebt nog steeds dezelfde lijnen
als toen die eerste nacht in bed
dus heeft ze met betraande ogen
de spiegel maar bij ‘t vuil gezet

___
Vers uit mijn brein
© Hugo Vos

Mijn woordenbrein wil alle kanten op. Iedere donderdag in 2022 laat ik hem zijn gang maar gaan. En ik kijk verwonderd toe wat hij nu weer produceert. Kijk gerust mee.

Dit delen: