ze zag de spiegel haar vervormen maar ja die spiegel was al oud die zag ook alles niet zo scherp meer in die lijst van eikenhout ze had hem al zo vele jaren al sinds haar huwelijk met Fred hij paste goed qua entourage bij hun eerste huwelijksbed arme Fred hij moest eens weten liggend in zijn koude graf welke vormen nu die spiegel aan haar mooie lijf teruggaf hij zou zeggen je bent prachtig ‘k geloof nog steeds mijn ogen niet kijk niet in zo’n oude spiegel die je slechts vervorming biedt je hebt nog steeds dezelfde lijnen als toen die eerste nacht in bed dus heeft ze met betraande ogen de spiegel maar bij ‘t vuil gezet
___
Vers uit mijn brein
© Hugo Vos
Mijn woordenbrein wil alle kanten op. Iedere donderdag in 2022 laat ik hem zijn gang maar gaan. En ik kijk verwonderd toe wat hij nu weer produceert. Kijk gerust mee.