de achterkant van mijn gelijk
heet Trots of ook wel Ego
hij wordt als muurtje opgebouwd
het is een soort van Lego®
dagelijks bouwt het steen voor steen
zichzelf (da’s zonneklaar)
voortvarend en zorgvuldig op
ik sta erbij en kijk er naar
en als ik ’s avonds slapen ga
en terugzie wat passeerde
dan zie ik weer die egomuur
die ik dus niet pareerde
ik had veel keuzes kunnen maken
mijn kwetsbaarheid te tonen
gelijk te geven aan die anderen
hen niet weg te honen
dan woel en draai ik in mijn bed
vervloek ik mijn geraamte
ik wil niet egocentrisch zijn
en val in slaap vol schaamte
’s-morgens neem ik mij dan voor:
dat dit dus nooit meer mag gebeuren
om ’s avonds weer die muur te zien
in haar primaire kleuren
Teken een silhouet van jezelf