door Hugo Vos | jan 16, 2021
de groene vingers van mijn vader – zijn liefde voor zijn tuintjes en de bloempracht in zijn kerk- hij nam ze mee ik heb ze niet geërfd mocht ik toch ooit in een hemel door de Hof van Eden lopen dan weet ik vrijwel zeker hij is hier ook dit is zijn...
door Hugo Vos | okt 26, 2020
hij had de liefde geplant ooit in een ver verleden hij gaf het licht en water en alles wat het nodig had het ontkiemde, groeide voortvarend uit kwam vol tot bloei er rijpten zaadjes in het hart hij gaf het haar ze nam het aan stralend renden ze door bebloemde velden...
door Hugo Vos | aug 26, 2020
mocht ik onverwacht aan gort gereden op een N-weg sterven plaats geen gedenksteen ook geen bloemstuk in de bermen bouw geen monument achter de vangrail kerf mijn naam niet plaats geen foto in dat gat waar eerst nog boombast zat laat mijn afscheid kort en scherp zijn...
door Hugo Vos | feb 4, 2019
Ik doe het zelden. Waarom iets cadeau doen als je weet dat het binnen een week al overlijdt? In die gedachte ben ik weinig origineel Als ik ze nou zelf geplukt zou hebben In een weiland, of een alpenveld Fluitende vogels, pollen in de lucht een grashalm in de mond Jij...
