door Hugo Vos | jan 17, 2021
mijn geest zo licht dwaalt door de nacht gedragen op de wind het beeld zo scherp kleurenpracht ’t wordt in detail tot mij gebracht grillig haar pad de vleugelslag terwijl ze door mijn dromen jacht en ’s morgensvroeg dwarrelt ze zacht terug op het kussen neer waar ik...
door Hugo Vos | nov 21, 2020
mijn hart zegtvolg mij nou maardat wat ik voel dat kloptterwijl mijn brein zegtmijn weg is beterdat wat ik weet is waardaar tussenin ben ikeen slechte mediatorprobeer die strijd te sussenmijn hart, mijn kop ze zijn me beiden liefhoe kies ik daar nou tussen?
door Hugo Vos | nov 7, 2020
de bemanning die mijn schip bestuurt het hart mijn kapitein mijn brein de eerste stuurman en mijn organen de matrozen ze waren er toen ik het kocht ik heb ze zelf niet gekozen het schip, gedoopt tegen mijn zin voer door talloos zware stormen de bemanning houdt...
door Hugo Vos | aug 1, 2020
ik ben vandaag gestopt met denkenwat een verademing was datik deed alles enkel nog maar op gevoelen heb nog nooit zo’n fijne dag gehadde risco’s die vlogen me voortdurend om de orenzonder dat gekwettervan de criticus te moeten horenmijn prefontale cortex(dat denkend...
door Hugo Vos | jul 17, 2020
het lijf vermoeid legt zich ten ruste de ogen sluiten duisternis het brein nog wakker ontsteekt de lichten van wat het nachtelijk theater is feiten, fictie films, en scenes alles trekt aan mij voorbij belevenis bij het kraaien van de haan voelt het brein hoe moe en...
