door Hugo Vos | aug 1, 2020
ik ben vandaag gestopt met denkenwat een verademing was datik deed alles enkel nog maar op gevoelen heb nog nooit zo’n fijne dag gehadde risco’s die vlogen me voortdurend om de orenzonder dat gekwettervan de criticus te moeten horenmijn prefontale cortex(dat denkend...
door Hugo Vos | dec 20, 2019
het beest in mij wil steeds tekeer maar ik houd hem flink onder de duim heb veel geïnvesteerd om hem te temmen zich koest te laten houden op commando dat lukt heel goed in gezelschap maar ja het blijft een beest die wil tekeer daarom briest en proest hij in zijn...
door Hugo Vos | okt 31, 2019
de criticus die deze dichter in zich heeft wordt door de jaren weliswaar wat milder maar toch zit in dat brein nog steeds een zurig kereltje die mekkert boven zijn sik priemt met zijn knokige vinger spuwt terwijl hij oordeel spreekt spinrag bindt hem aan zijn zetel...
door Hugo Vos | mei 25, 2019
soms lijk ik sterk standvastig en stoer dan stel ik en sta ik stabiel met bravour maar mijn brein zal in stilte stormachtig daarna mijn stomheid ontlokken en zegt steeds dat ik steevast -hoe stom ook- een held ben sokken Teken jezelf als...
door Hugo Vos | apr 27, 2019
ergens in mij woont een akelig kereltje hij brandt wat ik doe steeds beroepsmatig af wie hem betaalt en wie hem gehuurd heeft ik heb geen idee wie hem die functie gaf wat is het nut en de taak van de criticus als ie alleen maar als zuurpruim fungeert is er een school...
