door Hugo Vos | okt 28, 2021
ik was vandaag mijn telefoon vergeten heb me zelden zo onthand gevoeld ik viel in ’t grote gat van niet meer weten en werd met vragen overspoeld mijn geheugen en mijn houvast die lagen nog op tafel thuis ik liep verdwaasd rond in de wereld vond zelfs de weg niet meer...
door Hugo Vos | feb 2, 2021
er is mist voorspeld aan het oude leven het zicht in ’t nu is straks beperkt hij zal er zich gedwee aan overgeven ’t zal langzaam gaan maar niet onopgemerkt een droevig toezien van ‘t vast gegeven dat het nu vervaagt het toen versterkt maar voor hij aan het dwalen...
door Hugo Vos | nov 10, 2020
als langzaamaande dagen tellen gaanje tred vertraagtje zicht vervaagtje echtgenootal jaren doodje bent alleenkunt nergens heendit huis is niet het jouwewie zijn die vreemde vrouwenje voelt je een ontheemdeje dochter is een vreemdedie het misschien wel goed bedoeltmaar...
door Hugo Vos | mei 20, 2020
in dat huis waar oude mensen wonen wiens heden langzaamaan wordt uitgewist schuifelen geleefde levens en verhalen mee met de vergetelheid de afgrond in de makelaar, de rechter, de timmerman hebben hun betekenissen afgelegd geen functie meer hun verhalen zijn tot...
door Hugo Vos | jan 8, 2019
En dan opeenszie je je vader lopendie twee jaar eerder stierf Het lichaam van een vreemdenam zijn verschijning aanheeft zelfs zijn stok genomendie hij beweegt in gelijke motoriek De stok die hem werd afgenomenomdat het wapen werdverdedigend in het land van onmacht...
