door Hugo Vos | jan 11, 2020
de dichter keek zijn lege scherm wanhopig aan hij had echt niets meer te verdichten waar moest het nu weer over gaan om zijn taalschijnwerpers op te richten? zijn handen doelloos op het tafelblad zagen geen reden meer tot hun bestaan alle kanten van het leven had hij...
door Hugo Vos | dec 2, 2019
ik ga nu eens geen versje schrijven maar lekker niksen op de bank een avond in gebreke blijven ten onder gaan in seks en drank maar ‘k vrees dat het me niet gaat lukken want kijk ik ben al aan de gang mijn hele voornemen aan stukken ik ben een dichter ben ik...
door Hugo Vos | okt 31, 2019
de criticus die deze dichter in zich heeft wordt door de jaren weliswaar wat milder maar toch zit in dat brein nog steeds een zurig kereltje die mekkert boven zijn sik priemt met zijn knokige vinger spuwt terwijl hij oordeel spreekt spinrag bindt hem aan zijn zetel...
