door Hugo Vos | mrt 18, 2018
Koelkastvers Naast mijn koelkast staat een bakje met een bonte verzameling magneetwoordjes waarmee je eindeloos kunt variëren. De tijd die ik sta te verdoen tot de eieren koken, of tot de oven warm is vul ik door te grabbelen in dat bakje. De woorden dwingen. Het...
door Hugo Vos | mrt 3, 2018
in mijn armen ben je doodgegaan en ik stierf duizend doden om je los te moeten laten ik zag hoe het leven je verliet en mij ook heel zachtjes wiegde ik je heen en weer heen en weer je bent niet weg ik heb je nog in mijn armen reis je jouw hemel tegemoet warme tranen...
door Hugo Vos | jan 31, 2018
Slechts een schim van wat ze waren lieten ze achter. Het vensterglas roept vragen op. Was het de paringsdans? Of werd er strijd gestreden om een koerend vrouwtjeshart? Was het een spel dat hier haar beeld naliet? Waar zijn ze nu? Hoe zal mijn einde komen? (Stilte) Doe...
door Hugo Vos | apr 25, 2017
En dan opeens zie je je vader lopen die twee jaar eerder stierf Het lichaam van een vreemde nam zijn verschijning aan heeft zelfs zijn stok genomen die hij beweegt in gelijke motoriek De stok die hem werd afgenomen omdat het wapen werd verdedigend in het land van...
