door Hugo Vos | okt 30, 2021
ooit heb ik zijn kist gesloten en dacht daarmee ik sluit het boek maar het leven was zijn schouwtoneel dat was me eventjes ontschoten ik sloot niks af integendeel ik opende het doek
door Hugo Vos | sep 22, 2021
ik zag borden langs de snelweg schreeuwen dat ik in Jezus moet gaan geloven dan zal ik eindelijk eeuwig leven krijgen van zijn vader hoog daarboven die borden zijn daar neergezet door die vreemde groep van mensen die omdat ze hier geen tijd ervaren dan maar een eeuwig...
door Hugo Vos | jul 22, 2021
het hier en nu beangstigt me het is zo groot als ik erin stap is het oneindig het gaat voorbij de dood het hier en nu vraagt moed om het voluit te leven het duurt de hele eeuwigheid en tegelijkertijd maar even
door Hugo Vos | jun 27, 2021
wie we zijn van waar we komen waar naartoe waartoe we zijn het zijn zo van die levensvragen waar wij ons licht op schijnen op dagen dat het er toe doet wie zal het complete antwoord geven de dominee, de dichter de filosoof, de muzikant de levende, de dode we zijn meer...
door Hugo Vos | mei 18, 2021
terwijl de dierenarts zijn tas uitpakt de dosis checkt slaapmiddel inslaapmiddel zijn naalden zoekt zoekt het baasje nog een keer intens contact de zachte vacht warme snuit ruwe zooltjes het baasje zegt het is beter zo het is beter zo zegt de dierenarts de stilte...
