door Hugo Vos | okt 3, 2020
je inspireert me, sprak de dood door jou kom ik tot leven dat compliment mijn goede vriend wilde ik je even geven da’s wederzijds, zo sprak het leven door jou mijn beste dood ken ik de waarde van de mij gegunde tijd juist dat maakt mijn bestaan zo...
door Hugo Vos | sep 12, 2020
als ik in mijn uppie ben dan praat ik met mijzelf niet hardop hoor gelukkig niet maar ik praat onhoorbaar in mijn schedel omdat ik mezelf klaarblijkelijk niet dood wil zwijgen of zou ik als ik de stilte in mijzelf zou laten spreken juist mezelf geboren...
door Hugo Vos | aug 20, 2020
ik heb mijn zusje nooit gekend maar vandaag zag ik haar schommelen bij dat huisje in de polder haar handjes stevig om de touwen haar blonde haartjes in de wind het houten plankje waar ze in haar witte zomerjurkje op zat een vrij en onbevangen kind ik heb mijn zusje...
door Hugo Vos | aug 4, 2020
ik lag in bed en kon niet slapen ik verlangde naar de dood riep zachtjes haar naam terwijl ik woelde ze kwam en sloeg het dekbed open kroop naast me vlijde zich warm tegen me aan zwijgend streelde ze haar dunne vingers over mijn wang streek een lok haar achter mijn...
door Hugo Vos | jul 4, 2020
wat kun je schrijven over de dood? niets en daarmee is zoveel al gezegd wat kun je schrijven over het leven? alles en daarmee is zoveel niet gezegd (c) FuroreHugo _____________________ rust zacht lieve...