door Hugo Vos | jul 17, 2020 | Dagvers 2020
het lijf vermoeid legt zich ten ruste de ogen sluiten duisternis het brein nog wakker ontsteekt de lichten van wat het nachtelijk theater is feiten, fictie films, en scenes alles trekt aan mij voorbij belevenis bij het kraaien van de haan voelt het brein hoe moe en...
door Hugo Vos | mei 24, 2020 | Dagvers 2020
als je denkt dat je er bent valt er niets te bereiken wees maar content dat het nog niet is gedaan zie waar je bent waar je al bent gekomen en verlang naar de weg die je nog hebt te gaan is je einddoel bereikt heb je niks meer te dromen als je denkt dat je er bent...
door Hugo Vos | apr 22, 2020 | Dagvers 2020
als kind droomde ik altijd om groot te mogen zijn want dan hoorde ik erbij maar ‘k was voor grote mensen natuurlijk veel te klein men schoof mij steeds opzij nu ben ik groot en natuurlijk zou ik graag dat kind weer zijn maar ‘k schuif mezelf opzij ‘k moet...
door Hugo Vos | mrt 4, 2020 | Dagvers 2020
straks doe ik mijn ogen dicht verdwijn ik eenzaam in het duister mijn geest blijft achter in het licht en zorgt dan voor de luister van alle dingen die ik heb gedaan al mijn mooie avonturen die dan hun eigen leven gaan dat mag van mijn part eeuwig...
door Hugo Vos | feb 20, 2020 | Dagvers 2020
jonge ranke vingers smeden haar witte en zwarte toetsen om tot goud ik drijf mee op golven van weleer Rachmaninov Schubert ze herrijzen uit hun graf och mocht ik toch al was het slechts voor één prelude nu even deze vleugel...
