Selecteer een pagina

onverbloemd

de dichter vecht met alle letters om vorm te geven aan wat is hij tracht de lezer mee te nemen in zijn geluk of droefenis die pakt hij in in mooie woorden zo wordt zijn pijn ietwat verzacht de lezer leest tussen de regels wel of hij moet huilen of juist lacht maar...

duidelijk

de criticus die deze dichter in zich heeft wordt door de jaren weliswaar wat milder maar toch zit in dat brein nog steeds een zurig kereltje die mekkert boven zijn sik priemt met zijn knokige vinger spuwt terwijl hij oordeel spreekt spinrag bindt hem aan zijn zetel...