door Hugo Vos | apr 27, 2020 | Dagvers 2020
dat gevoel dat ik dan mee moet doen en dat ik dat niet wil ik hard moet schreeuwen op dat internet en liever ben ik stil dat ik moet weten hoe de wereld bloedt en ik dat niet wil weten ik straks mee moet kunnen praten over weet je nog wat ik liever zou vergeten dat de...
door Hugo Vos | apr 13, 2020 | Dagvers 2020
vandaag loop ik de hele dag al met mijn verdriet te sjouwen het is als een ballon die vol met water zit het gaat steeds alle kanten op zonder grip te kunnen krijgen echt stevig vastgrijpen durf ik het niet uit angst dat het zal knappen waar laat je zo’n ballon als...
door Hugo Vos | apr 1, 2020 | Dagvers 2020
als eenzaamheid je schrijnend pakt de moed je tergend in de schoenen zakt je hebt geen kat, geen hond om toe te spreken je ziet je bestaan in kleine stukjes breken wanneer er niemand komen kan om je te strelen die de pijn van je alleenzijn voor eventjes kan helen...
door Hugo Vos | mrt 27, 2020 | Dagvers 2020
ik kan niet met je ik kan niet zonder je ik voel me hoe dan ook steeds mateloos alleen als ik niet bij je kan niet zonder je kan waar moet ik dan in godsnaam heen? waar komt nou toch zo’n onvermogen in relateren toch vandaan? ‘k heb geen idee en ’t maakt...
door Hugo Vos | mrt 9, 2020 | Dagvers 2020
ze zat in haar kamer de klok tikte haar vingers tikten terug op het tafelblad buiten liepen de mensen regenjassen, paraplu’s in windgevecht de deurbel zweeg vanuit zijn lijstje op het dressoir lachte haar man haar warm toe ze stond traag op pakte de stofdoek en wreef...
