door Hugo Vos | jul 27, 2021
ik heb een grote schat aan moorden maar mijn computer heeft er zeer ik kan dat ding soms wel verwoorden want hij verbetert keer op meer ‘k wil op zijn scherm slaan of zijn poetsen dat ding trekt altijd weer zijn eigen van door steeds mijn woorden uit te toetsen ik...
door Hugo Vos | feb 24, 2021
het plastic pakje uit de verpakfabriek heeft een handig lipje het steekt wat uit daar kan het open of er nou kaas of chocola of worst in zit dat maakt niet uit daar kan het open! terwijl ik bijna aan het lipje pulk zie ik zelfs letters en een pijltje staan:...
door Hugo Vos | dec 25, 2020
ik ben met kerst in ’t bos gaan lopenik was alleen met mijn verdrietik hoopte hem daar kwijt te rakenmaar dat lukte me dus nietnou… ik ben ‘m even uit het oog verlorenmaar toen liep eenzaamheid opeens bij mijdat vond verdriet maar jaloersmakenden kwam er dus weer heel...
door Hugo Vos | mrt 2, 2020
de stappen van zijn levensreis stap worden zwaarder na stap hij voelt zijn frustratie na stap na stap als modder na stap stap na stap aan zijn zolen kleven na stap stap na stap na stap als modder na stap stap na stap na stap na stap tot hij besluit een andere weg te...
door Hugo Vos | feb 11, 2020
op de volkstuin werd massaal vergaderd door mensen die er iets van vonden ze riepen schreeuwden soms of hielden wijselijk hun monden bijzonder toch hoe de aanwezigen overal wel iets van vinden konden er was klaarblijkelijk geploegd, geëgd, gezaaid in vruchtbare...
