door Hugo Vos | okt 28, 2022
ik wilde graag en al met al een heel erg mooi en kleurrijk leven ik zou er zelfs mijn ziel voor geven maar kwam niet verder dan de RAL (de standaard kleuren, voor ’t geval u in onwetendheid blijft zweven over wat dat RAL is van zo-even) u begrijpt: ‘k viel in een dal...
door Hugo Vos | mei 22, 2022
altijd brandt er dat verlangen in welk landschap ik ook sta dat het licht een keer blijft hangen als ik verder door het leven ga en blijft de hoop in mij ontvlammen dat het duister zal verdwijnen ja, dat ontembare verlangen dat de zon altijd zal schijnen maar, dat is...
door Hugo Vos | sep 14, 2021
de prenten aan mijn muur ze zijn dan weggehaald maar wat is blijven hangen zijn hun geesten van weleer geen mooie plaatjes meer maar slechts de bleke kaders indringend zichtbaar nog op rauhfaser behang de rest is, ben ik bang door de jaren heen van kleur verschoten...
door Hugo Vos | jul 28, 2021
ik zag de glazen op de tafels dansen in een bad van kleur het zonlicht speelde danssuites van rood naar blauw van geel tot in ‘t witste wit alle pootjes van de glazen kleurden hun voetjes van de vloer voor een kleurenblinde zoals ik was het bijzonder dat ik dat zo...
door Hugo Vos | jan 17, 2021
mijn geest zo licht dwaalt door de nacht gedragen op de wind het beeld zo scherp kleurenpracht ’t wordt in detail tot mij gebracht grillig haar pad de vleugelslag terwijl ze door mijn dromen jacht en ’s morgensvroeg dwarrelt ze zacht terug op het kussen neer waar ik...
