door Hugo Vos | jun 13, 2022
ze vroeg zich af wat regen zo bijzonder maaktewant die had zo vaak al haar humeur verpestze verschool zich onder paraplu’sverpakte zich in regenpakkenen alle afdakjes deden de resttotdat ze op een dag dat kind zag dansende armpjes wijd, gezicht omhoog met ogen...
door Hugo Vos | jun 6, 2022
als je de tijding krijgt dat de dood naar jou op weg is zijn track en trace al in je mailbox ligt dan kijk je dus opeens -hoe tegenstrijdig- het leven in de ogen wat rest je nog je wilt je haasten maar waarom zou je beter is het wellicht juist te vertragen opdat...
door Hugo Vos | mei 21, 2022
stel je eens voor dat ik het kon gewoon een weekje mol te zijn ‘k zou weinig zien, dat weet ik wel en ook al was ik best wel klein er zou onder de oppervlakte een wereld voor me open gaan waar worm en tor en made leven en al wie daar nog meer bestaan ik weet zo weinig...
door Hugo Vos | mei 12, 2022
hoelang ligt een mens begraven langer toch dan dat men leeft vreemd dat men dan aan de dood maar zo weinig aandacht geeft de dood, is onderdeel van ’t leven waar ’t liefst aan wordt voorbijgegaan totdat de dood uiteindelijk dwingt voor eeuwig bij hem stil te...
door Hugo Vos | apr 30, 2022
als ik naast een bacterie sta ben ik onnoemlijk groot en tegelijkertijd belachelijk klein want zonder hem was ik al dood dat minuscule leventje doet zoveel meer dan ik wel weet met echt miljarden anderen verwerkt hij wat ik eet hij werkt aan mijn immuunsysteem en...
