Selecteer een pagina

blazen

dat vonkje dat is de kunst het blazen ook ja dat ook maar eerst dat vonkje zien als het donker in je woont en andermans licht verblindend is dan dat vonkje zien in jezelf en blijven...

het is er

dan schijnt de zon dan schijnt hij niet maar het gras blijft bestaan dan is het licht dan is het donker maar de bomen blijven dan is het dag dan is het nacht maar de berg verroert zich niet dan is het helder dan zijn er wolken maar de zee gaat niet weg dan ben je blij...

licht

altijd brandt er dat verlangen in welk landschap ik ook sta dat het licht een keer blijft hangen als ik verder door het leven ga en blijft de hoop in mij ontvlammen dat het duister zal verdwijnen ja, dat ontembare verlangen dat de zon altijd zal schijnen maar, dat is...

kom!

vurig roept ze over zee hier! zet koers! een baken wil ze wezen gezien zijn en erkend zoveel zeelui roerde ze tot tranen daar ze thuis aankondigde kom! je bent er bijna! ik wacht op je! aan haar voeten menig vrouw en kind in angstig hopen wanneer de storm haar stem...

liefdesgloren

terwijl de zon toen ik je zag ver weg de einder inzakte kwam ze dichtbij op in mijn hart