Selecteer een pagina

ongezien

ik vergat vaak echt te kijken heb daardoor zoveel niet gezien het meeste is aan mij voorbijgegaan en dus verloren bovendien zo vaak verdwaald in mijn gedachten veel te veel wereld in mijn hoofd ik heb mijzelf zoveel ontnomen en van schoonheden beroofd toch, mijn ogen...

mannen

ik woon naast de kazerne met al die hete mannen die koelbloedig in hun stoere pakken met vuur de strijd aangaan ze praten wat drinken hun koffie doen aan mannenlol en wat niet meer dan plots schrikken ze op rennen naar hun laarzen starten hun wagen schudden zichzelf...

reis

de coupé zit vol er zucht er één een ander zit te eten. ééntje zoekt naargeestig in alle zakken en een tas klaarblijkelijk iets vergeten de rest die heeft het hoofd gebogen tuurt op schermen naar foto, film of zoekt muziek en langs de vensters speelt de wereld die kan...

in mijn geheugen staat een kerstboom er hangt een slinger met wat lampjes in een paar ballen, een vogeltje, een engel wat nepsneeuw en een piek hoog bovenin dat was het wel en het deed wonderen de wereld werd er warm van en zo zacht haar eenvoud bracht de mensen samen...

kaud

ineengedoken zit de kauw op mijn balkon doorweekt de schouders hoog striemende windjaagt door zijn kapsel de anders zo schichtige kop kijkt mij nu stil doordringend aan ik weet wel wat er omgaat achter die kraalogen maar ik laat me niet...