door Hugo Vos | jul 16, 2022
hij vloog devoot over me heen terwijl ik zonnig zat te lunchen met zwarte kap en witte pij ging hij als monnik door de lucht het water vlak, het riet daarbij decor voor weer zijn avondmaal ging hij mij plots voor in gebed ik kon niet anders dan eerbiedig zijn en toen...
door Hugo Vos | jun 29, 2021
stapstenen ‘ t zijn niet de stenen die zichzelf kunnen verplaatsen het is de mens die het moet doen om een brug te kunnen bouwen voor in wiens ogen je de wanhoop ziet weerkaatsen als de stenen je te zwaar zijn om je eigen pad te kunnen leggen hoe groot is dan je...
door Hugo Vos | okt 27, 2020
drijf mee met de golven op die rivier van de steeds veranderende werkelijkheid roei niet tegen de stroom op ook niet met de riemen die je hebt het put je uit drijf mee zie het wisselende landschap op de oevers langstrekken als...
