Wel eens over nagedacht? Waar te slapen als je geen slaapplaats hebt?
Ik tot die tijd ook niet.
En als je eigenlijk geen vrienden hebt en helemaal geen geld?
Ik niet. Dat ben ik tijdens het ‘lopen’ maar eens gaan doen.
In mijn romantische voorstelling van zaken zou ik een hooiberg vinden. Bij een boer. Ik zou me onder het gekraai van een haan bij de opgaande zon uitrekken, een strootje in mijn mond steken het laddertje afklimmen en fluitend het landschap intrekken.
Maar vind maar eens een hooiberg in de stad.
Alternatief? Een bank in een park. Maar die dingen zijn hard. En er waait wind door de planken heen. Daar over nadenkend… alle ondergronden zijn eigenlijk hard. En wat als het regent? Dan wil je ergens onder liggen.
Denk even met me mee. Gewoon als gedachte-experiment…
Waar te slapen als je geen slaapplaats hebt?
Best nog ingewikkeld he?
Ikzelf kwam uit op ‘het metrostation’, ‘de abri’, ‘een portiek’, ‘een auto’, ‘een container’, ‘een treinwagon’.
Waar kom jij op uit?
Er kleven echt overal bezwaren aan: Te druk, te hard, teveel lawaai, teveel in het zicht, wat als de trein gaat rijden?… enz.Uiteindelijk koos ik maar heel klassiek voor: “Onder een brug.”
Maar vervolgens…welke brug dan?
En waar ga ik dan op liggen?
Ik liep nog steeds met mijn plastic tas en mijn lunchpakket van Joop. Meer had ik niet. En toen, als een godswonder zag ik in een bouwcontainer een afgedankt stuk isolatiemateriaal liggen. Je weet wel, van dat zilverfolie met een schuimrubber laagje, wat je achter een verwarming plakt. Isolatie en weerkaatsing van de warmte. Ik heb het onder wat puin uit de container vandaan getrokken. Mijn eerste ‘gehosselde’ buit. En ik voelde me rijk.
Maar ik had nog niks om ónder te slapen. Het was gelukkig nog niet echt koud buiten en ’s nachts denk ik een graad of tien, dus doodvriezen zou ik niet, maar ja… een kussen, een deken… het zou me een welkom geschenk zijn.
Maar ja… waar vind je zoiets?
Hoe snel kan zoiets gaan? Gisteren woonde ik nog comfortabel in een huis, nu was ik al rijk met een stuk isolatiemateriaal. En arm bij gebrek aan een deken. Mijn hele hebben en houden in één plastic tas.
Het zet de dingen wel in het perspectief, niet?
En dan had ik mijn brug nog niet echt gevonden. Laat staan mijn eten voor morgen…
(Morgen meer)
___________
2023 ©Hugo Vos
Om zijn proza-pen te scherpen schrijft én publiceert Hugo Vos iedere avond in 2023 een klein stukje van een kort verhaal.
Op zondagavond begint hij, om vervolgens pas de volgende avond verder te schrijven. Een hele week lang. Op zaterdagavond moet het verhaal tot een einde komen. Geen idee waar hij uitkomt. Geen idee of het lukt. Een jaar lang. Iedere week opnieuw.
(Heb je een leuke titel, een foto of een thema als input voor een nieuw verhaal? Voel je vrij om je suggesties te droppen. Wie weet pakt hij het op.)