ik zag hem liggen op de straat
bewust geveld door mensenhanden
hij zal wel ziek geworden zijn of zo
en dus vroegtijdig moeten stranden
‘niet te redden en gevaarlijk’
zo bestempelt men zijn lot
en met grote kettingzagen
zaagt men dan zo’n boom kapot
ach ik heb er geen verstand van
of het terecht is of juist niet
maar, als ik daar zo’n reus zie liggen
vult mij dat steevast met verdriet
dan zie ik al die bomenjaren
kwetsbaar kringen in zijn stam
word ik benieuwd naar de verhalen
en de mens die langs hem kwam
ze zeggen wel dat bomen spreken
met soortgenoten in de buurt
via netwerken van schimmeldraden
wordt informatie rondgestuurd
zou zo’n boom vlak voor zijn vallen
nog iets zeggen van ’t was goed
ik heb beleefd wat ik beleefd heb
ik weet dat ik ooit sterven moet
ik zend je snel nog mijn verhalen
geef ze door tot in het bos
leef in vrede, vrees geen stormen
ik moet gaan en laat het los
___
©FuroreHugo
De natuur. We zijn er onmiskenbaar onderdeel van. Je kunt je er nooit genoeg bewust van zijn.
Iedere zaterdag in 2022 wil ik daar met mijn woorden een steentje aan bijdragen.
Een observatie, een beleving, een gedachte. Precies dat waar de natuur zelf zo sterk in is.