ik dwing mezelf vaak terug te kijken want ik wil je zo graag nog eens zien weten hoe je je verhield tot jezelf tot mij mensen kennen elkaar schetsmatig dat is nou eenmaal hoe het leven ons tot afstand dwingt ik ben jou niet ik ken je slechts en altijd zijn we zoekende naar: hoe liggen de verhoudingen worden we verrast soms in hoever of juist dichtbij wat jammer dat we vaak bij leven niet altijd scherp die lijnen zien pas als de dood geroepen heeft wordt voelbaar hoe die zich tekenden
___
Gedicht: © Hugo Vos
Afbeelding: © Marianne Riksen
Iedere derde zondag van de maand in 2022 stuurt kunstenares Marianne Riksen mij een tekening van haar hand toe. Ik vang de woorden die haar tekening in mij loswoelt en schrijf ze op.
De andere zondagen worden ingevuld door andere kunstenaars.