Selecteer een pagina
 er streek een vogel
 op mijn schouder neer
 ze keek me aan
 kraste ‘liefde’ in mijn oor
 
 mijn lege hart ontwaakte
 en sloeg de eeuwigheid
 zo stonden we daar
 dat ogenblik
 
 in stilte
 ontmoetten we elkaar
 omdat we wisten
 dat het niet mocht
 
 we fluisterden 
 van samen
 tot aan de dood
 in voor- en tegenspoed
 
 we vielen stil
 toen de wind opstak
 is ze gegaan
 en blijf ik wachten
Dit delen: