ik wil ook mezelf eens zijn dat schijnt een mens te moeten maar waar mij te ontmoeten en vind mezelf dat wel fijn? ik ben in elk geval op mijn terrein hoef in een ander niet te wroeten mezelf staat op mijn eigen voeten en woont hier ergens in mijn brein maar als ik straks mezelf ben wie was ik dan voor dat gebeurde en waar moet die dan strakjes heen hem voor mezelf verruilen is gemeen hij die altijd mijn bestaan inkleurde nee, da’s niet hoe ik mezelf ken
___
Gedicht: © Hugo Vos
In vorm blijven. Dat is de kunst. Iedere vrijdag in 2022 giet ik mijn woorden in een voorbedachte vorm. Welke vorm ik kies hangt af van in welke vorm ik zelf verkeer. Want vormgeven is soms hard werken.
Gekozen versvorm van vandaag:
(Een soort van) Italiaans Sonnet.
Het metrum heb ik naar mijn eigen hand gezet. En met het rijmschema heb ik gesmokkeld. Het hoort zo: abba abba cde cde, maar zoals je ziet heb ik van die laatste cde edc gemaakt. Want ik liep er helemaal in vast. (Noem het maar ‘Dichterlijke vrijheid’.)