ik lig vermagerd op mijn sterfbed om voorgoed op reis te gaan je vraagt me of ik spijt heb van de dingen die ik heb gedaan ik zeg: 'natuurlijk schat wat denk je?' 'ik had zoveel anders willen doen en had ook zoveel willen laten' je geeft me liefdevol een zoen op mijn oude dunne schedel pakt mijn hand voorzichtig vast 'maar wat ik deed of liet mijn liefste neem ik niet mee als last want het waren slecht mijn lessen in de school die leven heet ’t ging niet zo zeer om doen of laten maar om wat ik er mee deed'
___
Vers uit mijn brein
© Hugo Vos
Mijn woordenbrein wil alle kanten op. Iedere donderdag in 2022 laat ik hem zijn gang maar gaan. En ik kijk verwonderd toe wat hij nu weer produceert. Kijk gerust mee.