door Hugo Vos | feb 25, 2022
waarom begrijp ik toch dit leven niet misschien omdat het mij niet wil begrijpen met zoveel jaren nog in het verschiet is het te vroeg er nu al tussenuit te knijpen misschien omdat het mij niet wil begrijpen en ook dat ik mijzelf nog steeds niet ken is het te vroeg er...
door Hugo Vos | feb 24, 2022
de dichter vecht met alle letters om vorm te geven aan wat is hij tracht de lezer mee te nemen in zijn geluk of droefenis die pakt hij in in mooie woorden zo wordt zijn pijn ietwat verzacht de lezer leest tussen de regels wel of hij moet huilen of juist lacht maar...
door Hugo Vos | feb 23, 2022
In mijn keuken hangen drie pannetjes van gietijzer. En er staat een bakje bij met magnetische woordjes. Tijdens het wachten tot de pasta kookt (of de eieren), grabbel ik wat in dat bakje, gooi ik wat in een pannetje en verzet ik mijn zinnen. Iedere woensdagavond in...
door Hugo Vos | feb 22, 2022
aan het eind van mijn veter zit een heel handig ding (ik zeg dan wel einde maar bedoel het begin want als ik door ’t gat moet is het van belang dat daar aan die veter of ie kort is of lang dat ding zit te zitten (aan’t begin niet aan ’t eind) die zorgt dat de veter...
door Hugo Vos | feb 21, 2022
ongeneeslijk alleen het woord al is zo zwaar dan is de ziekte nog niet eens genoemd maar de donkere wolken hangen klaar ongeneeslijk een vloek die eenmaal uitgesproken voor heel je leven bij je blijft en in je lijf en hoofd blijft spoken ongeneeslijk wie zou dat woord...
