door Hugo Vos | okt 4, 2019
en iedere dag opnieuw teken ik contracten met mezelf . Minder eten . Meer bewegen . Alcoholvrij bestaan plechtig zet ik dan iedere morgen mijn paraaf om ’s avonds in de moeheid van de dag mijn vuisten te ballen waarin die overeenkomst die ’s ochtends nog belangrijk...
door Hugo Vos | okt 3, 2019
terwijl wij samen het pad van onze relatie bewandelden heb ik aandachtig om me heen gekeken zo zag ik hoe wij hemelhoog begonnen op wolken liepen we en dansten roze op het wit terwijl de tijd passeerde de wolken samenpakten kwamen wij uiteindelijk onze eerste bergen...
door Hugo Vos | okt 2, 2019
het zachte masker rond mijn schedel neemt steeds weer andere vormen aan het verstrakt bij tijd en wijle om dan weer de ontspanning in te gaan soms kraaienpootjes om mijn ogen mondhoeken hoog, mondhoeken laag met mijn wenkbrauwen maak ik desgewenst een uitroepteken of...
door Hugo Vos | okt 1, 2019
wat liet ik toch een sporen achter op het pad van mijn bestaan ik had nog zo gehoopt om onbevlekt mijn einde tegemoet te gaan maar ik was de weg al aan ’t vervuilen toen ik mamma de stomste mamma vond of toen ik dat rupsje dat ik had gevonden met een touwtje aan...
door Hugo Vos | sep 30, 2019
ik wilde onze relatie opfrissen heb me als een dweil gedragen mijn mond gespoeld schoon schip gemaakt de bezem er doorheen gehaald en kwam weer in het reine toen was er jouw moment van: “zand erover!” en kon ik weer opnieuw beginnen Teken wat je het laatst...
