door Hugo Vos | dec 25, 2020
ik ben met kerst in ’t bos gaan lopenik was alleen met mijn verdrietik hoopte hem daar kwijt te rakenmaar dat lukte me dus nietnou… ik ben ‘m even uit het oog verlorenmaar toen liep eenzaamheid opeens bij mijdat vond verdriet maar jaloersmakenden kwam er dus weer heel...
door Hugo Vos | dec 24, 2020
de monnik beklom de grote klokkentoren om de onrust stil te zetten want die bestierde hem te veel in de raderen der uren aangekomen zag hij haar beweeglijk dansen heen en weer en heen en weer en terwijl hij aandachtig haar haar gang liet gaan kwam de tijd voor een...
door Hugo Vos | dec 23, 2020
hij staarde naar buiten maar keek naar binnen naar alle gedachten in zijn hoofd ze hadden hem geluk beloofd nu zat hij te wachten tot het zou beginnen dan kon hij gelukkig zijn leven afsluiten
door Hugo Vos | dec 22, 2020
als je zomaar opeens moet huilen en je weet niet vanwaar het komt dan hoef niks te doen blijf rustig wachten totdat je verdriet vanzelf verstomt juist als je pijn omhoog voelt komen of wanhoop van een diep verdriet laat het toe, laat maar gebeuren zonder tranen...
door Hugo Vos | dec 21, 2020
ik ben heel goed in losgelaten worden zelf loslaten kan ik niet zo goed dat komt omdat ik weet hoeveel pijn dat iemand doet ik ben heel goed in genegeerd worden zelf iemand negeren doe ik al lang niet meer omdat ik zelf weet hoe of dat voelt genegeerd worden doet...
door Hugo Vos | dec 20, 2020
moge mijn ouder worden zo langzaam gaan dat ik het zelf niet merk dat mijn geest blijft dansen het kind nog speelt in mij mijn lichaam voort wil gaan en ik niet voel dat ik al schuifel nog niet besef dat ik vergeet en pas die allerlaatste nacht als ik vermoeid onder...
