door Hugo Vos | feb 5, 2020
ssssssh! maande de zon verhit toen hij de zee in zakte ik hield even stil
door Hugo Vos | feb 4, 2020
kan ik ook stilte schrijven, vroeg ik me af ik zweeg wat regels lang duurde het niet klaarblijkelijk wilde ik liever taal bedrijven.
door Hugo Vos | feb 3, 2020
het was a small step voor de mens die hem plaatste maar a giant leap voor de mens die hem kreeg die voetstap op de ziel een indruk op een donkere plek wachtend in die enorme leegte zelfs de dood die kwam er...
door Hugo Vos | feb 2, 2020
wanneer is het geboren?vroeg de ambtenaaraan de man voor zijn loketzijn haar als deurmatop het hoofdte-te-te-te tweestotterde de trotse vadertegen het loketde blosjes op zijn wangen stuiterden twee wat?vroeg de ambtenaarhij hield niet zostuitertaalvoor zijn...
door Hugo Vos | feb 2, 2020
Hij was te moe zijn boek bleef toe een minuut om wat te schrijven de tijd is daar en hij is klaar hij kan dus dichter blijven
door Hugo Vos | jan 31, 2020
de dood trekt sporen door ontgonnen land voren van pijn en onvermogen ze ploegt verlies en wanhoop om legt akkers van gemis wijd open waar zichtbaar wordt wat altijd was maar ondergronds was blijven steken wat liefde heet of pijnlijk stak blijft achter bij wie het...
