door Hugo Vos | sep 22, 2021
ik zag borden langs de snelweg schreeuwen dat ik in Jezus moet gaan geloven dan zal ik eindelijk eeuwig leven krijgen van zijn vader hoog daarboven die borden zijn daar neergezet door die vreemde groep van mensen die omdat ze hier geen tijd ervaren dan maar een eeuwig...
door Hugo Vos | sep 22, 2021
eindelijk gerechtigheid zal hij hebben gedacht toen de baas de muilkorf bij zichzelf had aangebracht nu voel je ook eens hoe het is om ingesnoerd te leven je kostbare bewegingsvrijheid verplicht op te moeten geven je ontneemt mij steeds de kans om stevig van me af te...
door Hugo Vos | sep 20, 2021
soms ontsnapt de liefde mij dat kan zomaar opeens waar dan ook gebeuren een blik een geur een aanraking soms zijn het woorden die haar doen ontwaken waarna ze vluchtig aan ’t fladderen slaat dan vliegt ze alle kanten op zoekend naar een plekje waar ze stilletjes kan...
door Hugo Vos | sep 19, 2021
we konden naar de bomen kijken en zeggen: ‘dat is de natuur’ genieten van hun kleurenpracht in het verstilde najaarsuur we konden naar de herten luisteren en zeggen: ‘hoor toch die natuur’ ons verbazen om die paringsroep in het vroege avonduur we konden naar de...
door Hugo Vos | sep 18, 2021
‘ja dat weet ik niet meer hoor’ kreeg ik meestal terug als ik hem vragen stelde over hoe het ooit toen was dat nam ik hem kwalijk ik vond dan altijd ergens dat hij geen moeite wilde doen zich te verdiepen in dat wat ík daar nodig had dat nam ik hem kwalijk ik bleef zo...
door Hugo Vos | sep 17, 2021
er rolden tranen uit mijn woordenboek en toen ik even zocht zag ik hem grienen wat is er aan de hand, vroeg ik ik weet het niet, zei hij maar ik moet alsmaar grienen de bladzij waar hij stond vochtig van zijn tranen schudde ritmisch door zijn grienen anderen blèren,...
