door Hugo Vos | apr 25, 2021
ze zit dicht naast hem staart met hem mee hoe aan de overkant en daar te komen ze glimlacht in zijn verte en vertelt iets onbenulligs de branding ruist hun harten open ze zegt iets liefs hij grinnikt zijn warme hand ligt op de hare dan staat ze op ‘tot morgen’ zwijgt...
door Hugo Vos | apr 24, 2021
zijn gebit dat was niet echt twee onderdelen in zijn mond hij wiebelde er altijd mee de ondertanden tegen bovenlip of andersom een ongedurig tikje het mijne is echt en zit muurvast toch wiebel ik wel heel erg vaak mijn kaken heen en weer dat is toch raar die genen ...
door Hugo Vos | apr 23, 2021
in tegenstelling tot wat velen denken is hij nog springlevend nochtans ligt hij in Nederland afgedankt te beschimmelen in het vocabulaire nochtans in België wordt hij volop in de volksmond genomen nochtans is het moeilijk zijn betekenis te duiden nochtans is echter...
door Hugo Vos | apr 22, 2021
ze had van jongs af aan al schuld gedragen niet haar eigen schuld die had ze niet haar ouders die er teveel van hadden hadden hun overschot haar toegestopt en ook de kerk de specialist hierin deelde haar rijkelijk in hun te zware last zelfs op school had ze geleerd...
door Hugo Vos | apr 21, 2021
daar waar ik vroeger met een grasspriet in de mond naar de hemel lag te staren kijk ik nu met kromgetrokken schouders naar de grond de wolkfiguren die -tijdloos ooit – de ingang tot mijn fantasieën waren waren nu opvallend vaak onder...
door Hugo Vos | apr 20, 2021
ik ben te dik, dat is te zien en daarbij ’t is ongezond dus dit lijnen is gegrond en hoognodig bovendien terwijl ik eigenlijk taart verdien stop ik nu groenten in mijn mond en verwacht daarbij terstond resultaat te kunnen zien “ ’t is beter om gezond te eten” dus sta...
