door Hugo Vos | mrt 5, 2021
op het moment dat ik die vos met hem zag slodderen ging ik zelf ook eens op jacht om hem te zien slodderen ik zag ‘m in een verfomfaaid woordenboek slodderen een werkwoord, maar niet iedereen zag hem graag slodderen in zijn resultaat bleef hij te vaak onzorgvuldig...
door Hugo Vos | mrt 4, 2021
het was druk op de afdeling van mensen die dachten dat ze de enige waren
door Hugo Vos | mrt 3, 2021
wie doet dat toch? is het iets in mij? een personage? of word ik gestuurd door een blauwe god? (of geel, al naar gelang) ik wilde geen paaseitjes al helemaal geen mengkom laat staan een kilo kaas (godbetert ik woon alléén!) wat maakt nou toch dat ik veters vind,...
door Hugo Vos | mrt 2, 2021
ik zag de foto’s vol van bloed gebroken tienermeisje als vuil op straat tussen de hulzen van een geweer ’s morgens lachend opgestaan om te strijden voor een leven zoals jij en ik in vrijheid hij die schoot die zag ik niet natuurlijk niet anoniem uitvoerder slechts...
door Hugo Vos | mrt 1, 2021
toen hij geboren werd, mijn zoon werd ik overvallen door de liefde ik wist niet dat die bron in mij zo onstuimig veel bevatten kon wanhopig stutte ik de wanden van mijn plots gevulde hart sterkte ik de voegen van mijn lijf opdat het er niet uit zou barsten toen de...
door Hugo Vos | feb 28, 2021
er streek een vogel op mijn schouder neer ze keek me aan kraste ‘liefde’ in mijn oor mijn lege hart ontwaakte en sloeg de eeuwigheid zo stonden we daar dat ogenblik in stilte ontmoetten we elkaar omdat we wisten dat het niet mocht we fluisterden van samen tot aan de...
