door Hugo Vos | dec 6, 2021
aan wie ze haar liefde gaf: haar kinderen (dat is nou eenmaal zo) de buurvrouw (heeft verder niemand) haar kat (uit het asiel) de bewoners van De Kieviet (dat is haar werk) de bakker (heeft net zijn vrouw verloren) haar man (hij kan het ook niet helpen dat hij drinkt)...
door Hugo Vos | dec 5, 2021
de natuur hou je niet tegen die laat zich echt niet stoppen hoe vol we haar ook proppen met huizen of met wegen de natuur die blijft bewegen ze zal het altijd verder schoppen zelfs niet de allerknapste koppen hebben haar tot staan gekregen we kunnen haar gebied...
door Hugo Vos | dec 4, 2021
hij heeft zo zijn best gedaan het beste te creëren omdat hij zelf de kans niet kreeg om door te kunnen leren hij zette ziel en zaligheid en alles wat hij had opzij zodat de schooldeur open kon voor mijn broer en zus en mij maar toen dat niet vanzelf ging omdat het mij...
door Hugo Vos | dec 3, 2021
wat doe je? vroeg het vrij brutaal het was nog maar een knaapje ik schrijf een gedicht zei ik, en keek hem aan en jij? vroeg ik het knaapje ik hang hier maar wat rond zei het verveeld ik ben een knaapje zijn schouders hingen af hij hield zijn hoofd gebogen het was een...
door Hugo Vos | dec 2, 2021
nu weer een gat geslagen is in mijn pogen tot onfeilbaar zijn trekt in mijn wanhoopsdroom de stoet van schuld voorbij de dominee die loopt voorop spuugt zijn hel en zijn verdoemenis ik voel de spetters op mijn wangen inslaan in zijn gevolg de ouderlingen die in zwarte...
door Hugo Vos | dec 1, 2021
ineengedoken zit de kauw op mijn balkon doorweekt de schouders hoog striemende windjaagt door zijn kapsel de anders zo schichtige kop kijkt mij nu stil doordringend aan ik weet wel wat er omgaat achter die kraalogen maar ik laat me niet...
