door Hugo Vos | feb 15, 2021
ik heb een issue met echt alle vrouwen daar ik aldoor hoop dat ik in hen mijn moeder vind haar lach haar liefde haar vertrouwen die ik zo vaak kwijtraakte als kind een oogopslag een glimlach een toevertrouwen ik ben volwassen nu maar zoek in het ontvouwen van...
door Hugo Vos | feb 14, 2021
ze wachtte op haar appeltje haar kersenpit haar abrikoosje hief zichzelf boven het maaiveld uit hopende op een signaal de wind stak op de sneeuw viel neer ’t werd ijzig koud een droef verhaal haar valentijn was dit jaar weer met andere bloesems aan de...
door Hugo Vos | feb 13, 2021
mijn geest zoekt nog zo vaak momenten van fysiek contact tussen mij en hem waren het er echt zo weinig? wanneer kreeg ik toch zijn arm om mijn schouder die warme knuffel of die kus van goud? zo zelden? toen hij oud was zijn vrouw al jaren dood zag ik hem steeds...
door Hugo Vos | feb 12, 2021
sip zat hij op de stift van mijn pen schrijlings de pootjes van zijn ij wiebelden schrijlings aan beide zijden van de inkt heen en weer schrijlings ik vroeg wat maakt jou zo sip schrijlings ik word zo vaak verkeerd opgevat zei hij schrijlings hij zwiepte zijn...
door Hugo Vos | feb 11, 2021
het hoeft niet te rijmen als er maar een kern in zit de pit zit immers niet aan t einde maar in ‘t midden van de vrucht
door Hugo Vos | feb 10, 2021
ik heb een vetbol voor mijn raam gehangen ik ben een vogelvriend, vandaar en sindsdien, dat klinkt een beetje raar, steeds als ik naar buiten staar krijg ik dat groot en sterk verlangen ik zal maar eerlijk zijn, er niet om liegen dan wil ik snaaien, snoepen,...
