door Hugo Vos | okt 12, 2022
door Hugo Vos | okt 11, 2022
‘ooit’ dat is een heel traag woord het begint en vindt geen einde het heeft een schild en dikke huid en sleept zich op de tijdlijn voort geen mens op deze aarde weet waar de reis van ooit ooit stopt welk pad het kiest en hoe, hoelang laat staan hoe haar bestemming...
door Hugo Vos | okt 10, 2022
dan ben je niet getrouwd nog maar wel verloofd al een oefenen in ja straks is het officieel ja dan kan men zeggen man of men kan zeggen vrouw daaraan geplakt zit mijn totdat de dood… scheidt maar da’s niet aan de hand nog want daar zit nou die ring al Deze week...
door Hugo Vos | okt 9, 2022
goed beschouwd wat zie je dan krassen op papier strepen slechts meer is het niet toch ziet ons brein een dier een theeglas met een lepeltje een lade in een kast of tafeltje een kleedje op de bank wellicht maar hoe je het ook wendt of keert het is ons brein die de...
door Hugo Vos | okt 8, 2022
het feestmaal wordt weer uitgestald over de dis van moeder aarde in alle kleuren legt het maal uitnodigend zich op de bosgrond neer microscopisch viert nu de natuur het feest van dood en leven en schuift miljarden stoelen aan de gasten die er plaats op nemen ik ken ze...
door Hugo Vos | okt 7, 2022
ik denk zo vaak dat ik niet mag bestaan dat is best vreemd want ik besta gewoon toch staat dat rare beeld bij mij vooraan en zet in hoe ik doe heel vaak de toon blijf proberen dat te leren accepteren het is wellicht wat lastig te verstaan als je me niet goed kent nog...
