door Hugo Vos | mei 6, 2022
hoe vredig zweeft de luchtballon hoog boven mij hier in de lucht terwijl ik naar verlichting zucht ik wou dat ik zo zweven kon dan schreef ik ballongedicht en maakte zo het leven licht dat werd mijn inspiratiebron omdat het leven leuker is als ik die nare zwaarte mis...
door Hugo Vos | mei 5, 2022
ik wil echt wel mijn vrijheid vierenmaar het lukt me niet zo goedwant ik weet niet hoe een mens dat in een wereld vol met oorlog doetja natuurlijk ben ik dankbaardat men hier in vrijheid leeftmet privileges en met rechtendie men elders nog niet heeftmaar hoe kan ik...
door Hugo Vos | mei 4, 2022
door Hugo Vos | mei 3, 2022
het moest sowieso toch eens gezegd je schrijft dit woord met essen wie het toch met zetten schrijft die miste een paar lessen ’t is Duits, da’s sowieso een feit en ergens in de evolutie raakte het zijn spaties kwijt dus zet je zetten aan de kant en plak het lekker aan...
door Hugo Vos | mei 2, 2022
ze vroegen naar de zin van ’t levenbij de goeroe in de grotde grijze man die zweeg heel evenen zei toen stellig: FROTde leerlingen die knikten allenals hij het zegt zal dat het zijntoen sprak de goeroe: wacht ik bedoel natuurlijk SPREINmaar natuurlijk! riepen allen...
door Hugo Vos | mei 1, 2022
wat ben ik toch al ver gekomen en wat een weg ben ik gegaan ik vraag me af als ik zo terugkijk hoe ik dit alles heb gedaan hoge bergen, diepe dalen ‘k heb ze allemaal genoeg gezien wonderbaarlijk dat ik hier sta en zo snel al bovendien nu ik, met volwassen ogen,...
