door Hugo Vos | nov 12, 2022
’t was twaalf novemberin hemdsmouw en in korte broekhoorde ik de ganzen in de luchtver boven mij argumenterende zon hing laagvanaf mijn punt bezienleken ze, van onderaf beschenen,hun gouden eierenmee te dragenwaarheen, waartoe?dat was hun vraagen ook de mijnede zomer...
door Hugo Vos | nov 11, 2022
ik heb vandaag een plas gedaan die ik vervolgens naar de dokter bracht op zich is daar niet veel bijzonders aan maar al die schaamte had ik niet verwacht waar komt die toch vandaan? Ik dacht een ‘Het handje’ te schrijven. De structuur klopt bijna. Maar ik...
door Hugo Vos | nov 10, 2022
ik heb een erfenis ontvangen van het kleine kind dat vol verlangen diep binnen mij zijn bedding vindt en onbevangen leven wil dat zo afhankelijk is van anderen die al al dan niet zijn noden zien of niet altijd ontvankelijk zijn voor alle kreten die hij stoot en stiet...
door Hugo Vos | nov 9, 2022
door Hugo Vos | nov 8, 2022
ik dacht vandaag aan ’t woordje jij dat zonder ik niet kan bestaan kijk als je weer eens jij gebruikt dat besef eens heel goed aan zonder jij is er geen ik en zonder ik is er jij wie anders kan het zeggen dan wie anders ooit dan...
door Hugo Vos | nov 7, 2022
je hebt je brein dat geeft te denken en het maakt ook wie je bent je hebt je brein dat geeft te doen en alles lukt je want het went je hebt je brein tot het beschadigt dan heb je iets wat je niet kent en wrodt je brein veel mrinde logishc dan bne je plostelign patiënt...
