door Hugo Vos | nov 6, 2019
is boosheid niet een onvermogen? het niet kunnen bereiken van verdriet? denk je niet? is boosheid niet een vorm van verlangen? een hopen op het raken van oprecht gevoel? begrijp je wat ik bedoel? is boosheid niet een vervormde vorm van uiten? van een onverwerkte lang...
door Hugo Vos | nov 5, 2019
Zal ik je wat vertellen? -het zijn signalen in de zinnen- Je hebt het niet van mij he -maar die maken het herkenbaar- Het schijnt zelfs zo te zijn… -niet iedereen die heeft het door!- Dit blijft wel tussen ons he?! -de openingszinnen van een nieuwtje- Ik kan je...
door Hugo Vos | nov 4, 2019
in Frankrijk noemt men mij Ugo de h is hen teveel van ’t goede in Engeland spoort men mij aan: You go! en je leest een knuffel met een o Spanje zegt heel mooi Oego daar wordt een mens toch warm van? 雨 果 maar wat ik hier nou lees dat is voor mij Chinees Teken je...
door Hugo Vos | nov 3, 2019
de mannengriep heeft toegeslagen ik ben volledig ingestort mijn leven heeft totaal geen zin meer mijn toekomst ligt dan ook aan gort waar blijft nou toch die ambulance ziet niemand dan hoe erg het is ‘ t is mannengriep! dat is de ergste geen vrouw begrijpt hoe zwaar...
door Hugo Vos | nov 2, 2019
ik koop geen snoepgoed meer veel te veel gedoe er zitten zuurballen in die mijn grenzen molesteren ik plaatste laatst nog zoute hekken rond mijn eetgedrag maar kocht ik muntdrop had ik salmiak of heksenhiel dan trof ik steevast gaten in de omheining was ik ik niet...
door Hugo Vos | nov 1, 2019
ik loop op zompig landschap bij iedere stap kan ik plotsklaps de grond in zinken mijn gemoed is een moeras soms sta ik er stevig op de grond en net zo soms kan ik erin verdrinken de vogels kunnen vrolijk op hun takken kwinkeleren de zon kan helder schijnen dat...
