door Hugo Vos | feb 24, 2018
Aan de andere kant van de overkant daar sta ik zelf. Maar hoe kom ik daar als ik de kloof niet overbruggen kan? Kolkende stromen die ik niet nemen durf bang om te verdrinken. Ik zie mezelf verlangend, eenzaam aan de oever staan. Hoe vaak heb ik niet geprobeerd of jij...
door Hugo Vos | feb 2, 2018
Ik zoek een woning om een huis te hebben een thuis nog beter, want wat is een huis als het geen houvast biedt, maar ruis en vastigheid in gruis lijkt weg te ebben Ik zie het huis, het staat me scherp voor ogen ik zie me daar tussen de meubels door en in de tuin waar...
door Hugo Vos | jan 31, 2018
Slechts een schim van wat ze waren lieten ze achter. Het vensterglas roept vragen op. Was het de paringsdans? Of werd er strijd gestreden om een koerend vrouwtjeshart? Was het een spel dat hier haar beeld naliet? Waar zijn ze nu? Hoe zal mijn einde komen? (Stilte) Doe...
door Hugo Vos | jan 30, 2018
Ik voel mij soms het tafelblad Ik heb zoveel te dragen ’s Morgens al het ochtendblad En ’s avonds zoveel vragen 12-1999
door Hugo Vos | jan 27, 2018
De deurbel gaat Verdriet komt op bezoek Ik had haar niet verwacht Ik zat gewoon TV te kijken Wel wat onhandig soms Als bezoek je zo verrast Ik kan haar toch niet buiten laten Dus ik moet haar welkom heten Ik vraag haar waar ze vandaan komt? En wat haar hier zo brengt?...
door Hugo Vos | jan 16, 2018
Dan probeer ik mijn gevoel dus beet te pakken Omdat ik denk: Nu weet ik wie je bent! Maar dan blijkt ze toch tussen mijn vingers Als glibberige olie weg te zakken Dan denk ik jij bent jaloezie! Ik héb je hoor Blijkt ze eigenlijk dus eenzaamheid te wezen Dus denk ik...
