Selecteer een pagina

ik heb vandaag mijn ma gezien
dat kan niet want ze is al jaren dood
toch kwam ze even bij me zitten
en zei mijn kind wat ben je groot!

ze vroeg me: hoe is het nu op school
gaat het al beter met Nederlands en rekenen
wat vindt je leuker, gym, of speelkwartier
en lukt het al met handwerken en tekenen

ik wilde zeggen: ik ben 56 mam
je leeft niet meer, je bent verleden
maar diep in mij ontwaakte plots
dat kind van toen hier in het heden

ik huilde diep, ze sloeg haar armen om mij heen
tranen kringden vol haar decolleté
ik vind het leven stom mamma
nooit tel ik echt volledig mee

de kinderen die spelen spelletjes
terwijl ik toekijk aan de kant
en als ik doe alsof ik ergens goed in ben
val ik steeds steevast door de mand

ik voel me nergens echt veilig mam
wat is er mis met mij waarom ben ik zo stom
ze streelde zachtjes door mijn haar
kuste me en zei, draai het eens om

door jezelf steeds maar omlaag te laten halen
plaats je hen dus eigenlijk zelf altijd boven
als je dat maar vaak genoeg blijft doen
ga je automatisch in je eigen stomheid geloven

dus stop met geloven wat een ander zegt mijn kind
je bent niet stom je bent een prachtig wezen
als je nu niet ziet hoe mooi je bent
zul je dat over vijftig jaren nóg niet wezen

ik knikte want ik wist hoe gelijk ze had
in al die jaren die soms eeuwen schenen
verzuimde ik te zien hoe mooi ik ben
ik denk dat ze daarom even aan mij is verschenen


Teken je moeder en wat ze vandaag heeft gedaan

Dit delen: